Naklejka krzyż orzeł tablicę ADR

Klasyfikacja towaru niebezpiecznego w transporcie drogowym

• klasa 1 - materiały i przedmioty wybuchowe
• klasa 2 - gazy,
• klasa 3 - materiały ciekłe zapalne,
• klasa 4.1 - materiały stałe zapalne, materiały samo-reaktywne oraz materiały wybuchowe stałe odczulone,
• klasa 4.2 - materiały samozapalne,
• klasa 4.3 - materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
• klasa 5.1 - materiały utleniające,
• klasa 5.2 - nadtlenki organiczne,
• klasa 6.1 - materiały trujące,
• klasa 6.2 - materiały zakaźne,
• klasa 7 - materiały promieniotwórcze,
• klasa 8 - materiały żrące,
• klasa 9 - różne materiały i przedmioty niebezpieczne.

Ważnym aspektem klasyfikacji są kody klasyfikacyjne, przyjmujące postać alfanumeryczną. Z pominięciem materiałów wybuchowych, można zauważyć, że znaczenie liter jest ściśle związane z angielskim nazewnictwem zagrożeń.
A - asphyxiant (duszące), O - oxidizing (utleniające duszące), F - flammable (palne , T - toxic (trujące), C - corrosive (żrące), D - desensitized (odczulone - ciekłe zapalne), SR - self-reactive (samoreaktywne), S - self-heating (samonagrzewające się), W - wather-reactive (reagujące z wodą), P - preoxid (nadtlenki), I - infectious (zakaźne), M - miscellaneous (szkodliwe dla środowiska).

Skrót ADR wywodzi się z angielskiego terminu: European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road, który stanowi międzynarodową umowę regulującą zasady transportu drogowego materiałów uznawanych za niebezpieczne. Umowa ta określa szczegółowe przepisy dotyczące przewozu takich ładunków, mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno dla przewoźników, jak i dla innych uczestników ruchu drogowego. Wprowadzenie tych regulacji jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka związanego z transportem substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz środowiska.

Oznakowanie ADR, stosowane przez firmy transportowe, ma na celu maksymalizację bezpieczeństwa przewożonych ładunków. Dzięki odpowiednim oznaczeniom, kierowcy oraz inni uczestnicy ruchu drogowego są informowani o rodzaju przewożonych materiałów, co pozwala na podjęcie odpowiednich środków ostrożności. Właściwe oznakowanie jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również istotnym elementem odpowiedzialności społecznej przewoźników, którzy muszą dbać o bezpieczeństwo nie tylko swoje, ale także innych osób na drodze.

Oznakowanie ADR – spis towarów niebezpiecznych.

Aby zapewnić bezpieczny i w pełni legalny import towarów z Chin, zwłaszcza tych niebezpiecznych, konieczne jest zrozumienie ich oznaczeń oraz klasyfikacji. W przypadku transportu lądowego, który jest regulowany przez ADR, mamy do czynienia z najpopularniejszym modelem przewozu materiałów niebezpiecznych. Wszelkie normy i przepisy dotyczące transportu drogowego towarów określa Umowa Europejska ADR (The European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road). Obowiązuje ona w Europie, ale nie tylko. Importując towary z Chin do Polski, istotne są również lokalne akty prawne, takie jak ustawa o przewozie towarów niebezpiecznych oraz ustawa o broni i amunicji. Należy również pamiętać, że opakowania, w których przewożone są towary niebezpieczne, muszą być odpowiednio oznakowane. Oznakowanie powinno być widoczne, czytelne i trwałe, odporne na różne warunki atmosferyczne. Na pomarańczowej tabliczce zawsze znajduje się numer rozpoznawczy zagrożenia, składający się z dwóch lub trzech cyfr poprzedzonych odpowiednią literą oraz czterocyfrowy numer UN. Nalepki ADR mają z kolei kształt kwadratu obróconego o 45 stopni i powinny być umieszczone w dobrze widocznym miejscu.

Klasa 1: Materiały i przedmioty wybuchowe

Wszelkie substancje lub przedmioty, które mają lub mogą mieć właściwości wybuchowe, mogą być zaklasyfikowane do tej klasy. Materiały i przedmioty wybuchowe dzielą się na materiały wybuchowe (stałe, ciekłe lub ich mieszaniny) – w wyniku reakcji chemicznej mogą wydzielać gazy, które zanieczyszczają środowisko. Druga kategoria to materiały pirotechniczne (lub ich mieszaniny) – są one zaprojektowane do wytwarzania efektów świetlnych, dźwiękowych, cieplnych, gazu, dymu lub ich kombinacji w wyniku reakcji chemicznej.

Podklasa 1.1.: Materiały i przedmioty, które mogą stwarzać zagrożenie pożarem oraz niewielkie ryzyko wybuchu lub rozrzutu, ale nie prowadzą do zagrożenia wybuchem masowym. Podklasa 1.2.: Materiały i przedmioty, które stwarzają jedynie niewielkie ryzyko wybuchu w przypadku zapalenia lub zainicjowania podczas transportu. Skutki ograniczają się głównie do przesyłki i nie prowadzą do rozrzutu dużych odłamków. Pożar zewnętrzny nie powinien powodować natychmiastowego wybuchu całej zawartości przesyłki. Podklasa 1.3.: Materiały i przedmioty, które mogą stwarzać zagrożenie pożarem oraz niewielkie ryzyko wybuchu lub rozrzutu, ale nie prowadzą do zagrożenia wybuchem masowym. Podklasa 1.4.: Materiały i przedmioty, które stwarzają jedynie niewielkie ryzyko wybuchu w przypadku zapalenia lub zainicjowania podczas transportu. Skutki ograniczają się głównie do przesyłki i nie prowadzą do rozrzutu dużych odłamków. Pożar zewnętrzny nie powinien powodować natychmiastowego wybuchu całej zawartości przesyłki. Podklasa 1.5.: Materiały o bardzo niskiej wrażliwości, które mogą stwarzać zagrożenie wybuchem masowym, ale są na tyle niewrażliwe, że istnieje małe prawdopodobieństwo ich zainicjowania lub przejścia od palenia do detonacji w normalnych warunkach transportu. Minimalnym wymogiem dla tych materiałów jest to, aby nie wybuchały podczas testu na działanie ognia. Podklasa 1.6.: Przedmioty o skrajnie niskiej wrażliwości, które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym. Zawierają one jedynie skrajnie niewrażliwe materiały i mają znikome prawdopodobieństwo przypadkowej inicjacji lub rozprzestrzenienia się.

Klasa 2: Materiały w stanie Gazowym

Ta kategoria obejmuje czyste gazy oraz mieszaniny gazów, które mogą zawierać jeden lub więcej gazów w połączeniu z innymi materiałami i przedmiotami. Materiały te dzielą się na kilka grup: duszące (A), utleniające (O), palne (F), trujące (T), trujące i palne (TF), trujące i żrące (TC), trujące i utleniające (TO), trujące, palne i żrące (TFC) oraz trujące, utleniające i żrące (TOC).

1. Gaz sprężony: gaz, który jest transportowany w stanie całkowicie gazowym pod ciśnieniem, w temperaturze -50°C; ta kategoria obejmuje wszystkie gazy, których temperatura krytyczna wynosi -50 °C lub mniej. 2. Gaz skroplony: gaz, który w trakcie transportu jest częściowo w stanie ciekłym, w temperaturze powyżej -50°C. Dzieli się na: Gaz skroplony pod wysokim ciśnieniem, który ma temperaturę krytyczną powyżej -50 °C i równą lub mniejszą niż +65 °C; oraz Gaz skroplony pod niskim ciśnieniem, który ma temperaturę krytyczną powyżej +65 °C. 3. Gaz skroplony schłodzony: gaz, który w trakcie transportu częściowo przyjmuje stan ciekły z powodu niskiej temperatury. 4. Gaz rozpuszczony: gaz, który w trakcie transportu rozpuszcza się w cieczy rozpuszczalnikowej. 5. Dozowniki i pojemniki aerozolowe, małe, zawierające gaz (naboje gazowe). 6. Inne artykuły zawierające gaz pod ciśnieniem. 7. Gazy niesprężone, które podlegają specjalnym wymaganiom (próbki gazów). 8. Chemikalia pod ciśnieniem: ciecze, pasty lub proszki, sprężone z propelentem, które spełniają definicję gazu sprężonego lub skroplonego oraz ich mieszanin. 9. Gaz adsorbowany: gaz, który w trakcie transportu jest adsorbowany na porowatym ciele stałym; jego ciśnienie wewnętrzne w naczyniu jest mniejsze niż 101,3 kPa w temperaturze 20 °C i niższe niż 300 kPa w temperaturze 50 °C.

Klasa 3: Łatwopalne ciecze

Substancje ciekłe w temperaturze 50°C mają prężność par nieprzekraczającą 300 kPa i nie przechodzą całkowicie w stan gazowy w temperaturze 20°C przy normalnym ciśnieniu 101,3 kPa, a ich temperatura zapłonu nie jest wyższa niż 61°C. Materiały ciekłe oraz stopione materiały stałe, których temperatura zapłonu przekracza 61°C, muszą być przewożone lub dostarczane w stanie podgrzanym do temperatury równej lub wyższej niż ich temperatura zapłonu. Materiały wybuchowe w stanie ciekłym, które zostały odczulone, to substancje wybuchowe rozpuszczone lub zawieszone w wodzie lub innych cieczy, tworzące jednorodną mieszaninę o zmniejszonych właściwościach wybuchowych.

Materiały i przedmioty dla klasy 3 można podzielić w następujący sposób:

Ciecze łatwopalne, które nie niosą ze sobą dodatkowego zagrożenia oraz przedmioty zawierające takie substancje: F1 Ciecze łatwopalne o temperaturze zapłonu 60 °C lub niższej; F2 Materiały ciekłe zapalne o temperaturze zapłonu powyżej 60 °C, które są transportowane lub przekazywane do transportu w temperaturze zapłonu lub wyższej (materiały o podwyższonej temperaturze); F3 Artykuły zawierające łatwopalne ciecze; FT Ciecze łatwopalne, trujące: FT1 Ciecze łatwopalne, trujące; FT2 Pestycydy; FC Ciecze łatwopalne, żrące; FTC Ciecze łatwopalne, toksyczne, żrące; D Płynne odczulone materiały wybuchowe.